ΗΜΕΡΑ ΤΙΜΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΑΑΑΠ

Ηλία Παπαευθυμίου Αντισ\γου ΕΛΑΣ εα

Η σημερινή ημέρα, η Κυριακή των Αγίων Πάντων, έχει καθιερωθεί από την πολιτεία, ως ημέρα τιμής των αποστράτων της Ελληνικής Αστυνομίας, σε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης του ρόλου και της προσφοράς των αποστράτων αστυνομικών στη διαμόρφωση της διαχρονικής πορείας της Ελληνικής Αστυνομίας.

ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑΚΟ

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη

Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Ο τρίτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Τόμας Τζέφερσον έλεγε, ότι “ τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από την εξουσία, την αστυνομία και το στρατό μαζί”. Δύο σχεδόν αιώνες αργότερα η “προφητεία” του επιβεβαιώνεται εν τινι μέτρω στη χώρα μας με το ισχύον καθεστώς της Τραπέζης Ελλάδος.

Πασχα 1944

,Στον ξεροχείμαρο στην θέση Σουληνάρι ,η ΑΠ κλείνει το γονυ και θρηνεί τα ΠΑΙΔΙΑ της

Ενα έγκλημα των Εαμοελασιτών ,μια πολλαπλή δολοφονία ,ΑΟΠΛΩΝ ,χωρίς να προβάλλουν την παραμικρή αντίσταση ,νεαρών Αστυνομικών.

 ΘΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ “ΗΡΏΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ” ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη
Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Προσφυέστατα έχει γραφεί, ότι “τα Βαλκάνια παράγουν πολύ περισσότερη ιστορία, απ’ αυτή που καταναλώνουν”. Και το δυσάρεστο είναι ότι την πρώτη θέση σ’ αυτή την υπερπαραγωγή κατέχει η χώρα μας. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ο καθένας έχει την ευχέρεια να γράφει την ιστορία, όπως ακριβώς τον συμφέρει, χωρίς αυτή να περνά από τη βάσανο του τεκμηρίου της αντικειμενικότητος και της αλήθειας. Την υπερπαραγωγή μύθων και την κατασκευή ηρώων στη χώρα μας, ασφαλώς μονοπωλεί η Αριστερά. Αυτή, ως γνωστόν, έκανε την Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών, το 1941-44, κι ας διέλυε τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις της χώρας, όπως το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού και τον ΕΔΕΣ του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, με στόχο την προετοιμασία του εδάφους, ήτοι να μείνει μόνη διεκδικήτρια της εξουσίας μετά την απελευθέρωση. Η ίδια επίσης, με τη “διαδήλωση”, ή το “χαβαλέ” του Πολυτεχνείου …. έριξε τη δικτατορία του Γεωργίου Παπαδοπούλου, άσχετα αν το εγχείρημά της έφερε τη δικτατορία του Ταξιάρχου Δημητρίου Ιωαννίδη.

Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ (*)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΟΛΔΑΤΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΕΛ.ΑΣ εα

Αλήθειες και Μύθοι για ένα «αμφιλεγόμενο» έργο που, όμως, συνεχίζει να προστατεύει, αποτελεσματικά, τα ελληνικά σύνορα, μέχρι σήμερα.

Όλοι οι Έλληνες (και όχι μόνο) παρακολουθούμε, τις τελευταίες ημέρες, ένα ιδιότυπο σκηνικό να εκτυλίσσεται στον Έβρο. Περίπου δεκαπέντε χιλιάδες (μέχρι στιγμής) υπήκοοι τρίτων χωρών, κυρίως από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράν, το Ιράκ και την υποσαχάρια Αφρική, επιχειρούν να παραβιάσουν, ομαδικά, τα ελληνικά σύνορα, υποκινούμενοι από την Τουρκική κυβέρνηση, η οποία, προφανώς, τους χρησιμοποιεί ως εργαλείο πίεσης προς την Ευρώπη.

Η Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δεχθεί το μεγαλύτερο μέρος της μεταναστευτικής πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, με έξαρση το έτος 2015, όταν πέρασαν από την ελληνική επικράτεια, περίπου 1 εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες!.

΄΄ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΖΗΣΑ''

ΠΑΝΤΑΖΗ Βασίλη

τ.Ανωτάτου Αξ\κου του Μηχανικου

Πολιτικού Μηχανικού,τΔημ.Συμβούλου Δ.Κορινθίων

Μια αληθινή ιστορία για να καταλάβουμε εμείς οι Νότιοι τη νοοτροπία όσων ζουν με τον Τούρκο απέναντι.

Καλοκαίρι 1998. Αναχώματα Έβρου κοντά στο Πύθιο. Ταγματάρχης εγώ, επιβλέπων μηχανικός ενός μεγάλου οχυρωματικού έργου κατασκευής πολλών δεκάδων υπογείων κατασκευών όπως πολυβολεία, κτήρια ταγμάτων, λόχων κλπ.

Είχε φτάσει η ώρα επίσκεψης στα έργα για να επιμετρηθούν ώστε να πληρωθεί ο εργολάβος. Πάμε στο πρώτο πολυβολείο μαζί με τον εργολάβο. Παυλίδης από το Πύθιο. Αρχίζω να μετρώ. Φτάνω στο πάχος του σκυροδέματος στο δάπεδο του πολυβολείου. Ενώ η μελέτη προβλέπει Α πάχος, μετρώ 3Α.

Ξανά μετρώ, τα ίδια.

Κύριε Παυλίδη του λέω έχεις κάνει λάθος. Έριξες τριπλάσιο μπετόν.

Μου απαντά. «Δεν έκανα λάθος. Όλα τα οχυρωματικά τα έκανα έτσι.» Του λέω. «Όπως καταλαβαίνεις όμως δεν θα πληρωθείς τις επιπλέον ποσότητες (πολλά κυβικά μέτρα).» Μου απαντά. «Φυσικά κύριε Ταγματάρχα. Εξάλλου δεν τα έκανα για να τα πληρωθώ. Εδώ όμως μεθαύριο θα είναι ο γιός μου και ο εγγονός μου. Γιαυτό τα έκανα.» Ντράπηκα αλλά και αισθάνθηκα περήφανος. Τον ευχαρίστησα και φύγαμε χωρίς να μετρήσω τα υπόλοιπα. Δεν είχα τη δύναμη. Προτίμησα να πιω ένα τσιπουράκι με έναν αγνό άνθρωπο σαν αυτόν σε μία περιοχή που μυρίζει Ελλάδα και μόνο Ελλάδα.