Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΣΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ  ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 40

Γράφει ο Επισμηναγός (Ι) ε.α. Γεώρ. Κασσαβέτης

τ. Κυβερνήτης Ο.Α.- τ. Δ/ων Σύμβουλος ΕΑΑΑ

Λέγεται ότι η ιστορία έχει τρεις όψεις. Τη δική της, την όψη των πλαστογράφων και των  παραχαρακτών της και την αλήθεια. Τούτο σε απλά ελληνικά σημαίνει, ότι η καταγραφή  των ιστορικών γεγονότων γίνεται με βάση τις πηγές του ιστορικού, οι οποίες πολλές φορές δεν είναι αξιόπιστες, με βάση τους ιδεολογικούς στόχους του, οι οποίοι είναι προφανώς ιδιοτελείς  και τέλος με βάση την ιστορική αλήθεια

. Απτά παραδείγματα καταγραφής της ιστορίας για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών πολιτικών, ή ιδεολογικών στόχων είναι η άποψη των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ για τα κίνητρα του συμμοριτοπολέμου, η άποψη της κ. Ρεπούση για την καταστροφή της Σμύρνης, η άποψη του τέως υπουργού Παιδείας κ. Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων κ.α.

Η εκ παραδρομής ή λανθασμένης πληροφόρησης καταγραφή των ιστορικών γεγονότων είναι συνήθως άνευ σοβαρής επίδρασης στον διαπλαστικό ρόλο της ιστορίας. Τούτο όμως ουδόλως σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει , όπου αυτό είναι εφικτό, να αποκαθίσταται η ιστορική αλήθεια.

Ένα μικρό δείγμα ανακριβούς καταγραφής ιστορικού γεγονότος είναι ο πρώτος πεσών Έλληνας Αξιωματικός κατά τον πόλεμο του 1940-41. Στα περισσότερα σχολικά εγχειρίδια, αλλά και  τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά, ως πρώτος πεσών Αξιωματικός φέρεται σε άλλα μεν ο Υπολοχαγός Πεζικού Αλέξανδρος Διάκος, ο οποίος σκοτώθηκε κατά την επίθεση του Λόχου, του οποίου ηγείτο για την κατάληψη του υψώματος « Τσούκα» την 1^η Νοεμβρίου του 1940, σε άλλα δε, ο εκ Χαλκίδος Ελληνοεβραίος Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, ο οποίος έπεσε ηρωικώς μαχόμενος την 5.12.40. Σε κανένα όμως δεν βρήκαμε τον ιστορικά πρώτο πεσόντα.

Προφανώς η αξία της προσφοράς κάθε ήρωα δεν κρίνεται από τον χρόνο της θυσίας, ή τη σειρά προτεραιότητος. Αυτό όμως ουδόλως σημαίνει ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν πρέπει να καταγράφονται με τη σειρά που συνέβησαν. Χωρίς λοιπόν την παραμικρή πρόθεση να υποβαθμίσουμε το μέγεθος της θυσίας των προαναφερθέντων ηρώων, χάριν της ιστορικής αλήθειας και μόνο, αναφέρουμε ότι ο πρώτος πεσών Έλληνας Αξιωματικός κατά τον εν λόγω πόλεμο είναι ο Υποσμηναγός Ευάγγελος Γιάνναρης.

Ο Υποσμηναγός Γιάνναρης  εφονεύθη κατά τη διάρκεια πτήσεως αναγνωρίσεως – βομβαρδισμού τις πρωινές ώρες της 30^ης Οκτωβρίου 1940, ήτοι τρεις ημέρες πριν το θάνατο του Αλεξάνδρου Διάκου, όταν το διθέσιο μαχητικό αεροσκάφος του τύπου HENSHEL-126, με πλήρωμα τον ίδιο και τον Αρχισμηνία Λεωνίδα Τσάντα, εδέχθη τα καταιγιστικά πυρά σχηματισμού πέντε υπερσύγχρονων  ιταλικών αεροσκαφών τύπου FIAT GR- 42, στην περιοχή Βασιλειάδος, περί τα 20 χιλ. Ν.Α. της πόλεως της Καστοριάς. Αξίζει δε να σημειώσουμε τα παιχνίδια που παίζει πολλές φορές η μοίρα. Ο Γιάνναρης δεν ήταν στο πρόγραμμά να εκτελέσει αυτή τη συγκεκριμένη αποστολή. Προσεφέρθη να αντικαταστήσει άλλο συνάδελφό του , ο οποίος είχε πριν λίγο αφιχθεί από τη Σχολή Αεροπορίας στο Τατόι.

Η ως άνω ιστορική αλήθεια έχει αναγνωρισθεί επισήμως,  μετά από σχετικό έλεγχο των στοιχείων που παρέθεσε η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας (Ε.Α.Α.Α.) τον Απρίλιο του 2005, από την αρμόδια επιτροπή του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης. Δυστυχώς παρά την αίτηση της  Ε.Α.Α.Α. να γίνουν οι απαραίτητες  ενέργειες στο Υπουργείο Παιδείας, ώστε να διορθωθούν τα σχολικά εγχειρίδια, αλλά και τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά και να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια, δώδεκα ολόκληρα  χρόνια μετά την επίσημη αναγνώριση του ιστορικού λάθους η ιστορική αλήθεια βρίσκεται ακόμη στο σκοτάδι.