ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Ο ΕΛΛΗΝΟ -ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη

Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Λέγεται ότι “μετά από κάθε χειραψία με Τούρκους πρέπει να μετράς τα δάκτυλά σου”. Προφανώς η ρήση είναι συμβολική και σημαίνει, ότι σε κάθε συναλλαγή με τους Τούρκους κάτι χάνεις. Όταν λοιπόν κάθε δοσοληψία με απλούς Τούρκους πολίτες καθίσταται ζημιογόνος, εύκολο είναι να αντιληφθεί κανείς, πόσο επιζήμιο είναι να διαπραγματεύεται κανείς με τους κληρονόμους του Φαναρίου Τούρκους διπλωμάτες.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Λόρδος Κώρζον, ο οποίος προήδρευε της Επιτροπής επί “των εδαφικών και στρατιωτικών ζητημάτων” κατά τις διαπραγματεύσεις της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, έγραφε σχετικά τα εξής. “Οι Τούρκοι καθίστανται ανυπόφοροι και αναιδείς… Ευρίσκομαι εδώ πέραν των τριών εβδομάδων και ούτε έν σημείον έχει τελικώς ρυθμιστεί. Η ημέρα παρέρχεται με συνεχείς έριδας. Εκάμαμεν κάθε δυνατήν παραχώρησιν, αλλ’ οι Τούρκοι μάχονται επί παντός σημείου, ως να ήσαν οι κατακτηταί του κόσμου….. Οι Τούρκοι γίνονται ημέραν με την ημέραν πλέον αναιδείς και ατίθασοι και αρχίζω να απελπίζομαι. Από συνομιλία μου με τον Ισμέτ Πασά, η εντύπωση που απεκόμισα, ήτο ως να ομιλούσα με την πυραμίδα του Χέοπος”. Το θράσος του Ισμέτ Ινονού, ο οποίος προΐστατο της τουρκικής αντιπροσωπίας στη Λωζάνη, τον οδήγησε στο έσχατο σημείο αποθράσυνσης να ζητήσει την προεδρία μιας των επιτροπών, παρά το γεγονός ότι αυτή ανετίθετο εναλλάξ μόνο στους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων, ήτοι των χωρών που είχαν συγκαλέσει τη Διάσκεψη.

ΡΕΤΖΕΠ ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ο ΦΥΡΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη

Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Η θεωρία του “ζωτικού χώρου”, η οποία στα Γερμανικά αποδίδεται με τη λέξη Lebenstraum καθιερώθηκε στη Γερμανία περί το 1890 και κατέστη γεωπολιτικός στόχος της Αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πλέον ακραία μορφή του υιοθετήθηκε από το Ναζιστικό Κόμμα. Μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία το Lebenstraum απετέλεσε την κατευθυντήριο γραμμή του Ναζιστικού καθεστώτος, για την επέκτασή του στην Ανατολικο-Κεντρική Ευρώπη.

TA ''ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ'' του 1955

ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΌΤΗΤΟΣ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη

Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

“Το να προτίθεσαι να εκπολιτίσεις την Τουρκία – έλεγε ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας και φιλέλληνας Σατωβριάνδος – δίδοντας ατμόπλοια και σιδηροδρόμους, εκπαιδεύοντας το στρατό της και μαθαίνοντας να χειρίζεται το στόλο της, δεν επεκτείνεις τον πολιτισμό στην Ανατολή, αλλ’ εισάγεις τη βαρβαρότητα στη Δύση”. Τον κανόνα αυτόν φαίνεται να έχουν εμπεδώσει οι οικονομικά ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, - βλέπε Γερμανία - με αποτέλεσμα να εθελοτυφλούν μεν στις αθλιότητες, στις προκλήσεις,τις παρανομίες και τις βαρβαρότητες της Τουρκίας και να τη στηρίζουν ποικιλοτρόπως, ως μεγάλη αγορά, για να πωλούν τα προϊόντα τους και να κάνουν τις επενδύσεις τους, πλην να κλείνουν ερμητικά τις πόρτες της, για την είσοδό της ως τακτικό μέλος της.

Η βαρβαρότητα τωνΤούρκωνδεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο, αλλά μια διαχρονική πρακτική, η οποία ενυπά

    ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΆΚΩΝ

Του Γεωργίου Κασσαβέτη

Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Ο κατάλογος των παραγόντων οι οποίοι προσδιορίζουν την εθνική ισχύ ενός κράτους δεν είναι κοινός για όλους τους πολιτικούς επιστήμονες και τους στρατιωτικούς αναλυτάς. Οι περισσότεροι όμως συμφωνούν στους εξής. Στον Γεωγραφικό, στον Δημογραφικό, στον Οικονομικό, στον Ψυχολογικό και τον Στρατιωτικό, ήτοι στις Ένοπλες Δυνάμεις.

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Σταυρου ΚΟΥΤΡΗ

Αντισ\τήγου εα ,Προέδρου ΕΑΑΣ

 Η Τουρκία επιτίθεται απροκάλυπτα και ξεκάθαρα.

Όχι με την πολεμική της μηχανή, αλλά με άλλα μέσα που καθιστούν την επίθεσή της χαρακτηριστικό παράδειγμα Υβριδικού Πολέμου.

Οι πόλεμοι σήμερα δεν κηρύσσονται, αλλά μεταλλάσσονται και πέρνουν άλλες μορφές.

Είναι εχθρική η Τουρκική ενέργεια;

Ναι, διότι:
- Ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι η χώρα του δεν θα εκτελεί τις διεθνείς υποχρεώσεις ελέγχου των συνόρων της αφήνοντας ελεύθερους τους μετανάστες που μέχρι τώρα φιλοξενεί και με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί θρασύτατα να εκβιάσει τη Διεθνή κοινότητα.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ
ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΞΟΝΟΣ
Του Γεωργίου Β. Κασσαβέτη
Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.

Τρεις είναι οι μεγαλύτεροι σταθμοί της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, που μας κάνουν εθνικά υπερήφανους. Η Επανάσταση του 1821, που απελευθέρωσε τη χώρα από τον τουρκικό ζυγό, μετά από τέσσερις αιώνες σκληρής σκλαβιάς, οι νικηφόροι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913, κατά τους οποίους διπλασιάστηκε το μέγεθος της χώρας και το Έπος του 40.

Οι δύο πρώτοι αμαυρώθηκαν από τα εξής θλιβερά γεγονότα. Η μεν Επανάσταση του 1821 από τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε το 1823, όταν και το τότε σαθρό πολιτικό σύστημα, αντί να πολεμάει τους Τούρκους, πολεμούσε τους ήρωες της Εθνικής Παλιγγενεσίας, με αποκορύφωμα τη σύλληψη και φυλάκιση του θρυλικού Γέρου του Μοριά Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, η δε λαμπρά περίοδος των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων από τη διαμάχη μεταξύ του Βασιλέως Κωνσταντίνου και του Ελευθερίου Βενιζέλου, η οποία κατέληξε στον εθνικό διχασμό και την Μικρασιατική Καταστροφή